 хамса | хамский~, ая, -ое
разг.
адепсиз, уятсыз, орой;
хамский посту
пок уятсыз кылык;
хамское отношение орой мамиле, а
депсиз мамиле.
|
хамствоср. разг.
адепсиздик, уятсыздык, оройлук.
| хан |
хандраж.
жылдызы түшүү, бук болуу, көңүлү чөгөт болуу, тү
өрүү;
на него напала хандра анын ичи бук болуп тур
ат.
| хандритьнесов.
жылдызы түшүү, бук болуу, көңүлү чөгөт болу
, түнөрүү.
|
ханжам. и ж.
сопусунган киши, такыбасынган киши.
| ханжеский~, ая, -ое
ханжа-га т.;
ханжеское поведение сопусун
ан (такыбасынган) жүрүш-туруш.
|
ханжествоср.
сопусунуучулук, такыбасынуучулук.
| ханский~, ая, -ое
хан-га т.;
ханский дворец кан сарайы.
|
ханствоср. ист.
1. (звание хана) кан, хан;
2. (владения хана) ка
ндык.
| хантымн. нескл.
ханттар (остяко-вогул улуттук округда т
руучу, мурун "остяктар" деп аталган бир калк).
|
хаосхаос I
м. миф.
хаос (байыркы гректердин мифологиясы
да - дүйнө пайда болгонго чейин болгон туман жана
караңгылык менен толтурулган чексиз, түпсүз мей | хаотический~, ая, -ое
хаос-ко т.; баш аламан;
в хаотическом сост
оянии баш аламан абалда.
|
хаотичностьж.
чалды-куйдулук, баш аламандык.
| хаотичный~, ая, -ое
см. хаотический.
|
хапатьнесов. кого-что, разг.
1. (хватать) чапчып алуу, чеңг
лдей калуу;
2. (присваивать незаконно) жулуп калуу,
улуп-жулуп калуу (мис. уурдап).
| хапнуть |
хапугам. и ж. разг.
паракор, жуткуч, ач көз.
| харакириср. нескл.
харакири (Японияда самурайлардын канжа
же устара менен кардын жарып, өзүн өзү өлтүрүшү).
|
характерм.
1. мүнөз;
твёрдый характер бек мүнөз, катуу мүнөз;
сильный характер күчтүү мүнөз;
неуживчивый харак
ер жылкы мүнөздүү, кырс мүнөздүү (киши менен ыркы | характеризоватьсов. и несов. кого-что
мүнөздөө, мүнөздөп көрсөтүү;
характеризовать кого-л. с положительной стороны
ирөөнү оң жагынан мүнөздөө, мүнөздөп көрсөтүү;
эт |
характеризоватьсянесов.
1. мүнөздөлүү, сыпатталуу;
степные районы ха
актеризуются сухим климатом чөл райондору курга
к климат менен мүнөздөлөт;
2. страд. к характеризов | характеристикаж.
1. мүнөздөө, мүнөздөмө;
дать положительную харак
еристику кому-л. бирөөгө оң мүнөздөмө берүү;
хара
теристика эпохи доордун мүнөздөмөсү, доорду мүн |
характерно1. нареч. мүнөздүү;
2. безл. в знач. сказ. мүнөздүү, өз
гөчөлүгү бар;
характерно, что он уклонился от прям
ого ответа түз жооп берүүдөн тайсалдагандыгы ага | характерный~, ая, -ое
1. (имеющий резко выраженные особенности
) мүнөздүү, өзүнчө бир түрдүү;
характерная черта м
нөздүү белги;
2. (свойственный, отличительный) мүн |
хариусм.
(рыба) хариус (тузсуз сууда жашоочу балык).
| харканье |
харкатьнесов. разг.
какыруу, түкүрүү;
харкать кровью кан т
күрүү.
| харкнуть |
=
=