 робетьнесов.
чочулоо, коркуу, жүрөк заада болуу, жүрөксү
үү;
не робей! коркпо!
| робкий~, ая, -ое
коркок, жүрөгү жок, тартынчаак;
он челове
к не робкого десятка ал, коркоктордон эмес.
|
робконареч.
коркуп, коркоктук кылып, жүрөгү жоктук кылы
п, тартынчаактык кылып.
| робостьж.
жүрөгү жоктук, тартынчаактык.
|
роботм.
робот (өзүнүн кыймылы менен адам сыяктанып иште
ген автомат).
| ровм. (мн. рвы)
казылган аңгек, казылган аң, казылган к
о;
крепостной ров крепость аңгеги, сепил аңгеги;
п
отивотанковый ров тан-кыга каршы казылган аң.
|
ровесникм.
курдаш, тең, курбу, жаштары бирдей;
мы с ним ровес
ники ал экөөбүз тенбиз.
| ровесница |
ровнонареч.
1. (гладко) тегиз, текши;
2. (прямо) түз, бирдей;
орога шла ровно жол түз кеткен;
3. (точно) так, дал,
упатуура, туура;
ровно сто рублей тупатуура жүз с | ровность |
ровный~, ая, -ое
1. (о поверхности) тегиз, текши;
ровная дор
ога тегиз жол;
2. (прямой) түз, бирдей;
ровная линия т
үз сызык;
3. разг. (равный, одинаковый) тең, бирдей;
4. | ровням. и ж. разг.
тендеш, тентуш, курбу.
|
ровнятьнесов. что
текшилөө, тегиздөө, түздөө, түзөтүү;
ров
ять дорогу жолду текшилөө (тегиздөө).
| ровнятьсянесов.
1. (становиться гладким) тегизденүү, текшиле
нүү, түздөнүү;
2. перен. теңелүү, кошулуу, катарына
етишүү;
ровняться по передовикам алдыңкыларга те |
рогм. (мн. рога)
1. мүйүз;
оленьи рога бугунун мүйүзү;
2. (м
узыкальный инструмент) сурнай;
трубить в рог сурн
й тартуу;
наставить кому-л. рога разг. бирөөнүн кө | рогастый~, ая, -ое
разг.
чоң мүйүздүү, чоң мүйүзү бар;
рогаст
ый бык чоң мүйүздүү бука.
|
рогатинаж. охот.
найза (аюу уулаганда колдонулуучу найза).
| рогаткаж.
1. (на дороге) тосмо;
2. перен. (препятствие) кедерг
, тоскоол;
3. (для стрельбы) рогатка (ача жыгачка ре
инке байлап, таш салып атуучу, балдар оюнчугу);
ст |
рогатый~, ая, -ое
мүйүздүү;
крупный рогатый скот ири мүйүз
дүү мал.
| рогачм.
1. (жук) мүйүздүү коңуз;
2. (олень-самец) бугу;
3. обл.
(ухват) мештин ичинен чугунду тартып алуучу ачаке
й айры.
|
роговидный~, ая, -ое
мүйүз сыяктуу, мүйүз сымал.
| роговицаж. анат.
көздүн сыртындагы тунук оболочка.
|
роговой~, ая, -ое
рог-го т.;
роговой гребень мүйүз тарак;
ро
овая оболочка глаза см. роговица.
| рогожаж.
жөкө (аны-муну таңылуучу одоно ткань);
упаковать
корзину в рогожу корзинаны жөкө менен ороо.
|
рогожкаж.
1. уменьш. от рогожа кичине жөкө;
2. (ткань) рогожка
(жайында сырткы кийим жасай турган ак кездеме).
| рогожный |
рогоносецм. разг.
аялы көзүнө чөп салган эркек.
| рогулькаж.
рогулька (1. мүйүзгө окшотуп жасаган нан; 2. текст
. жип ийрүүчү машиналарда - жипти чыйратуу үчүн ко
лдонулуучу аспап).
|
родм.
1. (в первобытном обществе) уруу;
старейшина рода
уруу аксакалы;
2. (ряд поколений) тукум, муун;
из род
в род муундан муунга, тукумдан тукумга;
3. (в научн | родиевый |
=
=