-
карчыга
-
I зат. Кыраан, жырткыч, учкул куш. Кары билет кааданы, Карчыга алат сонону (макал). Калкылдап учат асманда Карчыга менен жорусу (Бөкөнбаев).
КАРЧЫГА II зат. Жетим кабыргадан (жогорку кичине үч кабыргадан) кийинки кабыргалардан баштап эң акыркы кабыргага чейинки бөлүк. Карчыганын үстүнө, Төшөк салып жаткандай («Семетей»).
Основные характеристики | |
---|---|
Часть речи | Имя существительное |
Ед. число | карчыга |
Множ. число | карчыгалар |
Склонение по падежам - "карчыга"
Ед. число
Падежи | Ед. число |
---|---|
Именительный Кто?, Что? | карчыга |
Родительный Чей? | карчыганын |
Дательный Кому?, Чему?, Кому?, Куда? | карчыгага |
Винительный Кого?, Что? | карчыганы |
Местный Где?, У кого? | карчыгада |
Исходный Где?, У кого? | карчыгадан |
Множ. число
Падежи | Множ. число |
---|---|
Именительный Кто?, Что? | карчыгалар |
Родительный Чьи? | карчыгалардын |
Дательный Кому?, Чему?, Кому?, Куда? | карчыгаларга |
Винительный Кого?, Что? | карчыгаларды |
Местный Где?, У кого? | карчыгаларда |
Исходный Откуда?, От кого? | карчыгалардан |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
карчыга