карал I зат. 1. Медер, бел, тирек, таяныч. Карал кылган, Олжобай, Калкыңа кетип сен калсаң («Олжобай менен Кишимжан»). Жанындагы беш жолдош Жанга.. карал эш жолдош («Саринжи — Бөкөй»). 2. өт. Бала, перзент. Караламды ыйлатпа («Саринжи — Бөкөй»). КАРАЛ II кара этишинин туюк мамилеси.