айрылыш I и. д. от айрыл- раздвоение; разделение; айрылыш жол то же, чтоайры жол (см. айры I 1). айрылыш- II взаимн. от айрыл-; достуктан айрылыштык мы раздружились.
зат. Жолдун, суунун бир нече тармакка бөлүнгөн, ажыраган жери. Эки жолдун айрылышына келди (Баялинов). Жолой атам айткан үч айрылыш жогору болсо керек деп, Каныбек улам суунун жогору жагынан карайт (Жантөшев).
