-
карагай
-
1. ель; еловый лес;
бай карагай большая развесистая ель;
кызыл карагай сосна;
Сибирдин кызыл карагайлары сибирские сосны;
2. (в языке старшего поколения) горный лес (в отличие от токой; см.);
карагай башы разг. лесник (лесной сторож);
сым карагай уст. телеграфный столб;
сым карагай жолу уст. телеграфная линия;
тилим шыдыр, түздүгү сым карагай жолундай стих. (поэт о себе) язык мой гладок, его стройность подобна телеграфной линии.
Найдены по другим направлениям
-
карагай
-
зат. Дайыма көгөрүп туруучу ийне жалбырактуу жыгач. Карагай, кайың, арча, шилбилери Көйкөлүп өнүп турган бак эмеспи (Шүкүрбеков).
¨ Бай карагай — бутактуу чоң карагай. Бай карагай балаты, Тамыры менен суурулуп («Семетей»). Карагай башы — токойчу, токой сакчысы (көбүнчө карагайлуу токойго карата). Сым карагай — электр жана телефондун сымдары керилген устун, багана. Термелтип поезд жүрдү арыш салып, Саналып сым карагай жатты калып (Турусбеков).
Такое же слова на других языках:
Похожие слова на других языках:
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
карагай