тын |
(ср. дым) дыхание, вздох; тынымды алалбай калдым я дух не могу перевести; мне дышать нечем; тын алып отурам я (немного) отдыхаю; тыныңды чыгарба! замолчи! (напр. плачущему ребёнку); тыны чыкпай калды о нём ни слуху ни духу. тын- II 1. дышать; ийнинен тынып, улутунуп алды он тяжело вздохнул (от горя); ийнинен тынып эле олтуруп калды он ни слова не мог сказать (напр. когда его уличили); он оказался припёртым к стене; буту менен басып, мурду менен тынгандар все человеческие существа, все люди (букв. ходящие ногами, дышащие носом); кыштак элинин буту менен басып, мурду менен тынгандары толук келишти всё население кишлака явилось; ичтен тынып внутренне переживая; 2. отдыхать; делать остановку; успокаиваться; эки тынып келдим (по дороге) я два раза отдохнул; күйөөгө жетпей, кыз тынбайт погов. девица не успокоится, пока не выйдет замуж; тил албасты жумшаганча, тына-тына өзүң бар погов. чем посылать неслуха, лучше с передышкой (хотя и трудно тебе) иди сам. |
тын |
|
тын |
тын алуу |
тын |
ТЫН II этиш. 1. Дем алып, дем чыгаруу. Ийнинен тынып улутунуу. 2. Тынчуу, тынч алуу, жайлануу; эс алуу. Салыктын көңүлү эми гана тынды (Каимов). Урушар бекен деп турган Батыйнанын санаасы тына түштү (Убукеев). ♦Ичинен тынуу — кайгы-капасын, таарынычын ж. б. билдирбөө, ачык айтпоо, ичине сактоо. Кабарын угуп Түмөнбай, Ичинен тынып тим болгон («Семетей»). |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
ТЫН