даңк |
даңк эт- грохнуть; мылтык аткан эмедей тоо жаңырып даңк эткен в горах грохнуло, как ружейный выстрел; даңк-дуңк гвалт; 2. перен. слава, известность; эрдин даңкын алыстан (или сырттан) ук погов. славу о молодце слушай издали; мата даңкы менен бөз өтөт, ата даңкы менен кыз өтөт погов. под именем маты (см. мата I) бязь проходит, под славой отца дочь проходит; даңк! с предшеств. дат. п. (такому-то) слава!; даңкы таш жарган о нём слава гремит; даңк-дайыны угулат весть о нём прошла. |