уяңдык зат. Тартынчаактык, уялчаактык. Учурашып ырдачы, Уяңдыктан пайда жок (Токтогул). Бара-бара баягы Жылдызкандын уяңдыгы жоголуп, шакылдап сүйлөй турган болду (Байтемиров).
