|
ула
|
|
этиш. 1. Бир нерсенин учун экинчи нерсенин учуна кошуу, жалгоо, бириктирүү. — Ой, Аттокур, улап кой, Атың үздү тизгинин! (Жантөшев).
2. Агылгалоо, ээрчүү. Караанын улай бастырып, Калсамбы деп качырып («Эр Табылды»).
3. өт. Кандайдыр башталган ишти, жолду ж. б. андан ары алып кетүү.
♦Сөз улоо — андан ары узартуу, айта баштоо. Бурулча Мамырды ээрчий басып сөзүн улады (Байтемиров). [Зарыл] кашынын үстүндөгү кара меңди адетинче сыйпап коюп сөзүн улады (Сыдыкбеков). Көңүл улоо — көңүл жубатуу, тынчытуу, көңүл жубатып колдоо. Чоң эне небересинин көңүлүн улады (Сыдыкбеков); [Андрей] Мусабек менин көңүлүмдү улап гана «аялың иштеп жатат деп айткан экен го деп ойлоду (Сасыкбаев).
|
=
=