обочо I зат. Дөңсөөчө, дөбөчө. ОБОЧО II такт. Четирээк, четкерээк, алысыраак, оолак, окчун. — Мына ушинтип, ого бетер кызуу иштеп жатабыз, — деди Сагынбек станоктон обочо боло берип (Сасыкбаев).
