|
кабыл
|
|
I зат.. Макулдук, туура деп табуучулук. Бирок дагы эпкиндүүлөр элинде. Минтүүнү мен эч бир кабыл көрбөймүн (Турусбеков).
¨ Кабыл алуу — 1) жактыруу, макул болуу. Активдер Мукаштын сунушун бир добуштан кабыл алышты (Сыдыкбеков); 2) күтүп алуу. Баркалбас дабыш берип үстүн кагат, Күлбөс кыз жылуу-жумшак ( кабыл алат (Осмонов). Кечээ күнү жогортодон келген өкүл катарында кабыл алган экен (Убукеев); 3) өткөрүп алуу. Көмүр кабыл алчу бункерде иштегендердин кейпи эмнеге теңериңди билчү эмессиң (Сасыкбаев). Кабыл болуу — тилеги, максаты, самаганы орундалуу, ишке ашуу. Кайгыдартым күбүлүп, Кабыл болду тилегим (Токтогул).
КАБЫЛ II этиш. 1. Жолугуу, учурап калуу, туш келүү, кез келип калуу. Келсе душман баатыр элге кабылат (Акаев). Көпчүлүккө кабылып, Колго түшүп калбаңар («Эр Табылды»).
2. Түшүү, кармалуу, чабылуу. Түлкүлөрү капканына кабылган (Маликов).
|
=
=