сонор зат. 1. Жаңы жааган жаш кар. 2. Жаңы издерди кууп, ушундай карда кылган аңчылык. Ыбырайым деген анчыга кошулуп сонорго чыгат (Каимов). Сонор кууган аңчыга, Кыламык жааган кар жакшы («Мендирман»).
