«тең» cөзүнүн сөздүгүндөгү котормосу

Кыргыз тилинин орфографиялык сөздүгү (Карасаев) (kg-kg)

	тең
	тең тең ата тең бол- тең жактуу үч бурчтук тең жарым тең кур тең курбу теңме-тең тең тайлаш тең тайлашуу

Кыргыз тилинин түшүндүрмө сөздүгү (kg-kg)

тең

сын. 1. Бирдей; барабар. Кең жер — улуу, кичүүгө тең жер (макал).

2. Бир бүтүндүн жартысы, жарымы. Айдын теңи жарык, теңи караңгы. Үйдүн теңи сеники, теңи меники.
3. Курдаш; жашташ. Ээрчишип баскан жашымдан, Теңим аман барсыңбы (Токтогул). Көрөмбү деп жүрчү элем Бирге өскөн сендей теңимди (Токтогул).
4. Эрди-катындын, күйөө-колуктунун бири. Сабиранын бүткүл ою, санаасы жаштыктын мөмөсүн бирге таткан теңинде (Сасыкбаев). Кыз алган теңи.
5. Баары, бүт. Айтып турган төрт Мамыт, Төртөө тең керек жан экен («Эр Төштүк»).

♦ Теңме-тең — бипбирдей, бирдей өлчөмдө. Эки тең — унаанын эки жагына теңдеп артыла турган, теңделип артылгыдай (жүккө карата). Эки тең отун алалык (Калык). Тең жарым — бир нерсенин тең экиге бөлүнгөн жартысы. Чаргын боорсоктун тең жармысын бөлө тиштеди (Сыдыкбеков). Тең орток — бир нерсенин жарымына энчилеш, бир нерсеге ортоктош. Кене, түлкү тең орток болуп буудай айдашты (Мидин). Таң ата к. ата I. Тең тууган — туугандык, тек жагынан укугу бирдей, бири-бирине укугу тең. Теңине албоо — өзүн жогору саноо, бой көтөрүү, теңсинбөө. Үч жыл ээрчип сенден мен калбадым, Терс бурулуп теңиңе сен албадың (Абдыраманов).

тең

тең

Жекелик сан

Көптүк сан

Кыргыз тилинин морфологиясы