сүйөнч зат. 1. Жөлөк, таяныч, тирек. 2. өт. Колдоочу, таяныч. Акеңден калган бир жетим, Артыңдан сүйөнч, тирегиң («Саринжи — Бөкөй»). Сүрдүккөндө сүйөнчүм («Манас»).