-
сагызган
-
1. сорока;
сагызган сактыгынан өлбөйт, суктугунан өлөт погов. сорока умирает не от осторожности, а от жадности;
2. перен. (о человеке) непостоянный;
сагызган изи кар тоненький слой снега (настолько тонок, что на нём остаётся только след сороки).
-
сагызган
-
-
сагызган
-
-
сагызган
-
-
сагызган
-
сагызган, сагызганга
сагызган изи
сагызган кубалап кетчүдөй
сагызган торгойлор (зоол.)
сагызган чулдуктар (зоол.)
-
сагызган
-
зат. Каргалар тукумуна кирүүчү ала-була түстүү, узун куйруктуу, шакылыктап үн чыгаруучу канаттуу. Сагызган шакылыктап, жар таштын башына келип коно калды (Сасыкбаев).
♦ Сагызган изи — кыламык, бир аз гана (жааган кар жөнүндө).
Мындан бөлөк Кыргызском тилинде табылган окшош сөздөр:
