-
кулк
-
кулк I
ар.
нрав, характер; поведение;
кулку жаман или кулку бузук скверного нрава, дурного поведения.
кулк II
звукоподражание бульканью;
кулк эт- булькнуть;
кулк эттир- глотнуть так, чтобы булькнуло (разом выпить).
-
кулк
-
-
кулк
-
-
кулк
-
I зат. Кылык-жорук, жүрүм-турум, мүнөз. Кулку жаман. Кулку бузук. Кыргыз тилин суудай билет, Кырс эмес, Мүнөз, кулку бардык элге жакчу эле (Аалы).
КУЛК II: кулк эттирүү — тамакты ушундай дабыш чыгарып жутуу, шап Үкүтүп жиберүү. Оозундагы этти кулк эттирип жутту да, кайра табакка колун сунду.
Мындан бөлөк Кыргызском тилинде табылган окшош сөздөр: