күлдүргүч 1. затейник, шутник (тот, кто смешит);2. то же, что күлдүргү;күлдүргүч кеп шутки, весёлый разговор.
күлдүргүч сын.Адамды күлдүргөнгө шыктуу, куудул, шайыр. Токтогул өтө куудул [комик], күлдүргүч болгон (Бөкөнбаев). Мүлдө кыргыз жеринде Күлдүргүч сендей жок эле (Осмонкул).