ыйбаа зат. Сыйлаган, ызат кылган кишисинен уялып тартынгандык, уяттуу ишке бара албай кысынгандык, өзүн адептүү кармагандык. Эшик алдында турган солдат ыйбаа кылгандай чыпыя калды (Жантөшев). Ыйбаа кылган го бечара (Сыдыкбеков).
