|
отур
|
|
этиш. 1. Жерге, белгилүү бир орунга, орунтукка, ээрге ж. б. көчүк койгон абалда орун алуу, жайгашуу. Дасторкон жыйналгандан кийин Бурулча жайланып отуруп алып, сөз баштады (Байтемиров).
2. Жардамчы этиш катарында кыймыл-аракеттин созулушун, үзгүлтүксүз болуп турганын көрсөтүү үчүн колдонулат. Настен китеп тандап отуруп Акбар жөнүндө ойлонду (Убукеев).
|