кын зат. Кылычтын, канжардын жана бычактын кабы. Кара болот нар кескен кындан алып сууруп («Манас»). [Устанын] белинде кайыш илгичи, илгичинде кыны.. бар (Баялинов). ♦ Кынына кийрүү — коркутуу, шаштысын кетирүү. Большевиктер эсерлерди кынына кийрип, кылмыштарын ашкерелептир (Сасыкбаев).
