даба зат. 1. Дары; дарылоо, ооруга эбеп-себеп. Даба тапкан ооруга, Билимдүүдөн шайлайбыз (Осмонкул). 2. өт. Айла, амал, ылаажы. Ыйлаганды сооротор дабасы элең, Токтогул (Бөкөнбаев). Кайрат кылгын, Кадыке, Кайраттан башка даба жок (Токтогул).