-
үрпөй
-
этиш. 1. Саксаюу, үрпөгөй тартып, иретсиз абалда болуу. Чачтарың үрпөйүп кетиптир, жууп алсаңчы! (Байтемиров).
2. Коркуу, чочуу, корккон, элтеңдеген абалда болуу. — Кагылайын Чаргын!—
дешти эшиктин алдында үрпөйүп турушкан Айымжан менен Каныш (Сыдыкбеков). Дүйшөн менин үрпөйгөн түрүмдү көрүп, жалооруп күлүп койду («Ала-Тоо»).
Найдены по другим направлениям
So following similar words is found:
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
үрпөй