 ташI зат. 1. Эрип же бытырап бөлүнүп кетчү касиети жок
тоо тектеринин тобуна кирүүчү ар түрдүү көлөмдөг
ү катуу зат. Жалпак таш. Борчук таш. Майда таштар.
| ташкынзат. Суунун жээктен ашып-ташып, кирип күкүктөшү. Т
ашкын суу тамырын жулуп агызды Ошол жердеги бүтк
л чөптү (Шүкүрбеков). Ташкын болуу. Суу ташкыны. |
ташкындаэтиш. 1. Жээктен ашып-ташуу, кирүү, ташкын болуу. Та
шкындап жашкан дайраны Тамчыдай сезип көрбөдүң (
өкөнбаев).
2. Толуу, артуу, көбөйүү, күчүнө кирүү. | ташкынданташкында этишинин өздүк мамилеси. |
ташкындатташкында этишинин аркылуу мамилеси. | ташкындооташкында этишинин кыймыл атоочу. |
таштаэтиш. 1. Колдон түшүрүп же ыргытып жиберүү. Китепт
жерге таштап салбай, столдун үстүнө кой, балам (&l
aquo;Ала-Тоо»). Кетмендерди кайда таштаган элең (& | таштаксын. Таштуу, ташы көп (жерге карата). Аскалуу капчы
гай, таштак жол, ысык күндө акындын жаны кыйналды
(Бөкөнбаев). Улуу-Чаттын чөйрөсү аскалуу тоо, какы |
ташталташта этишинин туюк мамилеси. | таштандызат. Керектен чыккан, керекке жарабаган, таштала
урган акыр-чикир. |
таштатташта этишинин аркылуу мамилеси. | таштек |
таштооташта этишинин кыймыл атоочу. | таштуусын. Ташы көп, таштак. Таштуу жерди баса албай, Таш
ыркаган кезегин («Жазгыч акындар»). |
ташууташы этиштеринин кыймыл атоочу. | ташчызат. 1. Таш чегүүчү, таш тегиздөөчү. Ташты чегип, чи
йме салган ташчыдай, Эмгек менен кырк алтыны атта
ган (Аалы).
2. Таш коюучу, таш тизүүчү жумушчу. |
ташыI этиш. Ташкындап ашуу; көбөйүү, кырынан ашып төгү
үү, жайпоо. Дарыя ташып, деңиз толкуду (Жантөшев).
Казан ташып кетпесин, отту кичинеден жак («Ала- | ташылташы II этишинин туюк мамилеси. |
ташымалзат. Жазып келаткан жолго толук батпай калган сөз
дүн мууну экинчи сапка бөлүнгөндүгүн көрсөтүүчү
белги (-). | ташымалдаэтиш. Ташымал белгисин коюу аркылуу сөздүн тийиш
үү бөлүгүн экинчи жолго бөлүп жазуу. |
ташымалдооташымалда этишинин кыймыл атоочу.
ТАШЫМАЛДОО та
ымалда этишинин кыймыл атоочу. | ташынташы II этишинин өздүк мамилеси. |
ташыркаэтиш. Таштуу жолдо көп жүрүп, туягы кетилүү, тажап
, жакшы баса албай калуу. Жабыгып жүрсө жигитти, Ж
кырсың деп кордобо, Ташыркаса бууданды, Баса алб | ташытташы этиштеринин аркылуу мамилеси. |
таЙ III: тай-тай сырд. Жаңыдан тамтуң басып калган же
асайын деп келаткан баланын басуу аракетин куба
тоо, эркелетүү учурунда колдонулат. | таазат. Чүкөнүн алчысынын карама-каршы жагы. Каныбек
калчаган чүкө таасынан барып конду (Жантөшев).
&di
ams; Алчы-таасын жеген к. алчы. |
| таажезде | таажеңезат. Эненин эркек бир тууганынын, туушкандарынын
аялы. Таажеңем өңүнөн азып калыптыр (Жантөшев). |
таажызат. 1. Монархиялык бийликтин белгиси катарында п
дышалар, хандар кийүүчү кымбат баалуу, кооздолго
н баш кийин. Арстан Манас чалкайып, Башында таажы | таазимзат. Сый, урмат көрсөткөндүк, ызаат. Алмамбетти кө
ргөндө Таазим кылды чуркурап («Манас»). |
=
=