 козлёнокм. (мн. козлята)
улак, чебич.
| кознитолько мн.
бирөөгө багышталган жашырын, арамза, жа
ман ой, амал-айла, сасык амал.
|
козодойм. зоол.
чегирткечи (курт-кумурска жегич куштун би
түрү).
| козуля |
козырной~, ая, -ое
козырь 1-ге т.;
козырной туз көзүрдүн тузу
.
| козырнутьоднокр.
1. чем, карт. көзүрдү жүрүү (бир мертебе);
2. ч
м, перен. разг. кокураңдап коюу, көтөрүлүп коюу;
3.
оен. разг. оң колун көтөрүп честь берүү.
|
| козырный | козырьм.
1. карт. көзүр (карта ойнунда);
2. перен. күрөштө (та
лаш-тартышта) күч кубат бере турган артыкчылык;
хо
дить козырем разг. телегейи тегиз болуп жүрүү, ка |
козырятьнесов.
1. чем, карт. көзүрдү жүрүү (карта ойнунда);
2.
ем, перен. разг. (хвастаться) мактануу (бир нерсен
өзүнүн артыкчылыгы катарында көрсөтүп);
3. кому, в | козырёкм.
козырёк (шапканын маңдайкы калканчы).
|
козявкаж. разг.
курт-кумурска, кибир жандык.
| козёлм.
теке;
козёл отпущения разг. жок жерден садага бо
о берүүчү (бирөөлөрдүн кылмышы, күнөөсү дайыма м
йнуна жүктөлө турган киши);
пустить козла в огоро |
коймест. уст.
кандай, кайсы, канча, канчанчы, канчада;
а
кой тебе годик? сенин жашың канчада?;
в кои веки де
ги акыры, бир далай убакыттан кийин, эң эле сейрек | кой-как |
| кой-какой | кой-кто |
| кой-куда | кой-что |
койкаж.
койка (1. кемелердеги асма төшөк; 2. ооруканадагы,
жатакканадагы керебет).
| кокм. мор.
кок (кемедеги повар).
|
кок-сагызм.
көк-сагыз (каакымдын түркүмүнө жатуучу каучугу
бар чөп өсүмдүгүнүн бир түрү).
| кокаинм.
кокаин (ооруну басылтуучу дарынын бир түрү).
|
кокаинизмм. мед.
кокаинди көп колдонууга берилип кетүүчүлү
(баңгиликтин бир түрү).
| кокаинистм.
кокаинди көп колдонуучу адам (баңгинин бир түрү
).
|
| кокаиновый | кокардаж. уст.
кокарда (фуражканын чекесине тагылуучу кал
ай значок).
|
| кокать | кокеткаж.
кокетка (1. ойсоке; түрдүүчө кубулуп, кулпуруп, ж
роокерленип эркекке жагууга тырышкан аял; 2. аялд
ын көйнөгүндө бүрмөнүн же бүгүштүн үстүндөгү бас |
| кокетливо | кокетливостьж.
ойсоңдогондук, ойсокелик, кубулжугандык.
|
=
=